نظمی بر پایه بی نظمی

هر گوشه ای از شور اواز من پیدا میشود شعر قصیده تو

امروز دقیقا از اون روزاس که هیچی برام مهم نیست هراز گاهی ادم دچار تصور بی وجودی بیم وجودی و حضور نداشته میکنه اون لحظه همان لحظه وجود داشتن ولی ارزش نداشتنه منم امروز از اون روزامه که درونم غرق بین افکارم به سمت و سویی بی هدف همچنان در حرکتم اما هیچ سامان و نظمی ندارم انقدر بی نظم که دوست دارم تمام بی نظمی درونمو به یکباره بالا بیارم انقدر این خواستن قویه که نخواستن در مقابلش هیچ قدرتی نداره در مقابل تمام این هستی منظم و منظبت که هیچ تمایلی به نظم نداره نتیجه بی نظمی چیه بی نظمی درون یک ساختار منظم یعنی فرو ریزی تمامیت وقتی به یک اصل ختم میشود یعنی یک الگو ولی وقتی اون اصل از ابتدا انتها بود چی وقتی از انتها به اول نگاه میکنیم تصور نامنظی از مسیر داریم چون تصمیمات همیشه منظم نیستن و در لحظه در یک آن اتفاق میوفتن انگار نظمی بی نظم هماهنگی منظمی رو اداره میکنه که هیچ تمایلی به نظم نداره دقت بیشتر درون نظم به این نتیجه میرسه که چقدر تمایل به بی نظمی و گریز از نظم و از دیدگاهی بی ثباتی چقدر الگوی منظمی داره همیشه درون بی نظمی الگویی منظم از نظمی بی نظم وجود دارد حالا تصور درونی بی نظم که به واسطه نظمی بی نظم منظم شده افکاری واهی و پوچ رو القاع میکنه هدفی بی هدف را تداعی و مسیری تهی رو اجبار میکنه

الان دقیقا حس درونی من این شکلیه که تلاش کردم به صورت کامل توضیحش بدم